YOLCULUK Şiiri - Mehmet Sevili

Yolculuk başlar âlem-i ervahtan,
İç içe üç zulümâtlı destgâhtan,
Ten denen bir kafese girer bir zaman,
Bir fâni âleme seyran eder birgün.

Bir farklı âlemde açılır gözler,
Seni bekliyor yokuşlar, düzler,
Sende Hâlık’ından binbir izler,
Nefsini Hâlık’a hayran eder birgün.

Bu âlemde bir imtihan seni bekler,
Müddet-i ömrün gününe gün ekler,
Îmanlıysan koruyucun melekler,
Bu yalan dünyayı harman eder birgün.

İnsan bir yolcudur, yolculuk uzun,
Bu yolda Kur'an, îman olsun hızın,
Hep parlat, sönmesin nurlu yıldızın,
Uzak yıldızları mekan eder birgün.

Bütün varını harcar îman yolunda,
Elmastan kılıcı var, Kur'an elinde,
Kur'ânı yaşar, her dem kendi hâlinde,
Canını Rahmân'a kurban eder birgün.

Kâinat bir ağaçtır, meyvesi beşer,
Her gün binlercesi toprağa düşer,
İnsanoğlu dünyada bir gün yaşar,
Bir bâki âleme devran eder birgün.