Yolculuk Şiiri - Sevtap Gülbiten

Kendimleyken nedir bu kendimden kaçış?
Yorgunluk perçemi düşmüş gönlüme...
Hüzünden saltanat kurmuşum ben. Niye!

Hayat bir yalnızlık türküsüyse,
nağmeleri dinlemek yerine haykırmam niye!

Belki sesim güzel değil, sadece dinleyiciyim,
hayata kızgınlığım niye!

Hayat tümünü sunmuş ben oturacak yer bulamamışım.
Bir ağacı arkadaş edememişim, bir otu yoldaş...

Bütünü görememem ve farkedememem benim suçummuş.

Evrenden özür diliyorum.

Artık kaçmıyor, sadece yürüyorum...