Yolculuk Şiiri - Osman Uzunkaya

Gün gelir karlarda çiçekler açar,
Ümitler yeşerir, buzullar erir.
Sanma ki bu güneş hep erken batar,
Hasretin de biter değişir devir.

Kandille ağarır, kara geceler,
Rüzgarın ağzında keskin bir ıslık,
Önüme geçilmez dağları serer,
Gittikçe tükenmez, bitmez yolculuk.

Adını yazdığım kumsal nerede,
Kayboldu kelimeler, harfler, heceler.
Umuda yelken açtığım yerde,
Rüzgarlar kokunu getirecekler.