Yolculuk Şiiri - Tangül Çehreli

Git yüreğim seni kendi gibi bilene
Git nimetim alın teri dökene
Git gazelim damarını görene
Git muradım kadir kıymet bilene

Ahir ömrümde yetmez hudut’u zorlamaya
Kılıç kalkan kuşanıp öz için savaşmaya
Bırakmaz ki şu zalim, cihana sarılmaya
Yaradan ışık tutandır, hakkım yok darılmaya

Yok, yere öfke kusarlar ya! Dua eden çehreye
Teşevvüş tohumları serperler kökü erdem kişiye
Sitem mi yaraşır kardeş söyle güçlü bileğe
Bırak yol alayım tutma! Tükenmez şu sefere

Şahadetle doğrulduk o mabet yatağına
Gözü kapalı yol alır insan! O müreffeh sapağına
Sen ben o ile dolduk o yüce makamına
Kimse takılıp kanmasın iblisin günahkâr sokağına