Yolculuk Şiiri - Hüseyin Muşmal

Yolculuk
Çıktığım yolculuk kaçıncı benim,
Menzile varmadan yoruluyorum.
Bilmem kaçında kesildi canım,
Hep sende kaybolup soruluyorum.

Bilmem ki nedir suçum günahım,
Kimseye dokunmam yoktur ki ahım.
Sözüm kurşundur da gözdür silahım,
Hep kendi silahımla vuruluyorum.

Her bakış değildir coşturan beni,
Sanma ki güzellik koşturan beni,
Günlerce kapansam açtıran beni,
Hep sensin ben sende diriliyorum.

Yettiği yere kadar benim nefesim,
Koşarım inan ki kesilmez sesim,
Hayattan kopmuşsam bil ki sensizim,
Sen yoksan gönlümden sürülüyorum.

Eşrefoğlu bağlanma bu dünyaya,
Dalma artık yeter sen de hülyaya,
İnansan da gördüğün her rüyaya,
Ben sensiz rüyaya da darılıyorum.