Yolculuk Şiiri - Fuat İstanbul

Önümüzde meçhul bir yol
Dikenli, tozlu, hem karanlık
Kalktık gidiyoruz düşe kalka
En kötü düşmanımız yalnızlık

Doğarken ağladık hiç sebepsiz
Öldük gittik ağladılar arkamızdan
Bir gerçekle titredi sonra suskun gönüller
Zavallı kaderine ağlamış meğer...

Saçlarına bir bir düşmekte aklar
Bak git gide solmakta rengin
Bakışların donuk, acıyorsa kalbin
Bil ki yaklaşmakta son saatlerin...

Hayat bu...zaman geçer, ömür biter
Acı da olsa en gerçek olan ölüm
Takılıp kalsada zamana umutlar
Yaşamak olsa da çözülmez bir kördüğüm...

Ölüm çözülmeyen bir sır
Ebedi karanlığında gizli zamanın
İşte geldik gidiyoruz
Hiç gelmemiş gibi kucağına Tanrı’nın...