Yeni kalkmış sayılırdı tren,
Kimileri içinse çok olmuştu.
Sağ camdan seyrederken yolu,
Sol camda olup biteni kaçırıyordum.
Yol akıp giderken tuhaflıklar oluyordu.
Göz kapaklarım çöküyor,ellerim yüzüm buruşuyordu.
Kimindi bu kırış kırış alın...
Nasıl olmuştu o beyaz saçlar...
Dostluk kurduğum yol arkadaşlarım,
Bir bir iniyordu trenden...
Kalbim sıkışıyor,çöken göz kapaklarım açılmıyordu sanki.
Sıra bendeydi,inme vakti gelmişti.
Oysa ki henüz sol camdakileri göremeden...
Kayıt Tarihi : 12.7.2020 21:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir de hayatın ne kadar kısa olduğunu anlatmak istedim.Ömür bir nefes arası,bozuk bir kum saati aslında...Durmadan, çok hızlı akıyor.Ve biz;sağ camdakileri izlerken sol camda olup biteni kaçırıyorduk hep...Hepinize dolu dolu neşeli ve bol öğretili bir yaşam diliyorum...
![Öykü Saka](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/07/12/yolculuk-239.jpg)
Kimi bindi kapattılar camları
Kimisinde açıktı cam velakin
bir türlü tünelden çıkmak bilmedi
Hayırlı sınavlar Öykü hanım.
TÜM YORUMLAR (3)