Sarınıp son kez gölgesinin sıcaklığına
Yürüdü dosta düşmana karşı
Yürüdü eller üstünde.
Belki gün kavuşması, belki leylâk sürgünü.
-Selâm sabah yok mu can sultan? -
Üzerinde eskitemediği gökyüzü
Tükenmiş düşlerinde insanlar; sevgi yumağı.
Yüklenip sırtına ölümün sır torbasını
Canım yaseminlere sırt çevirip yürüdü.
Bastır kokusunu yüzüne, kirpiklerine,
Hadi, leylâk mevsimi, kiraz çiçekte...
Saldı son gölgesini tanıdık sokaklara
Buruk bir selâm gibi kayboldu...
Söyleyecek kimse de yok.
Bir yığın toz mu şimdi,
Bir taze gül fidanı mı?
Kayıt Tarihi : 26.3.2002 23:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!