Yolculuk Şiiri - Ferhat Tebat

Kapatın kendinizi dünyaya ve ölümü düşünün, bir an
Ne kadar çok anlamsız şey varmış değil mi avucumuzda?
Ne kahredici değil mi küçük yalan hayatımız?
Ne güzel olurdu erdemle yukarıda yaşamak

Devam etmek için bahane bulmak lazım, evet!
Ama ne zaman bitecek bu sorgular?
Sonrakine hazırlanıyor muyuz gerçekten?
Yoksa bırakıyor muyuz kendimizi suya umarsızca.

Zerdüşti hüzünle dağlara mı vurmalı kendini?
Birde yukarıdan mı bakmalı arza ve ona tabi olana
Sonra ovalara mı inmeli üzüm bağlarından
Anlatmaya mı çalışmalı görülmeden anlaşılmayanı.

Hayır, sesleniyor binler uzaktan kadim ve kutsal ses
Kendine bakmalı asıl kendi içine, sabırla
Orada gizlidir arzın ve ötesinin sırları
Oraya koydu bizler için kadim olan eşsiz olanı.

O zaman bırakmalı elekteki taşları hayatın
Sade kendiyle yürümeli, yaşlı kadın ve meraklı çocuk el ele
Ortadaki muma, küçük gizli evrene
Orada bekliyor kadim olan, tabi olanı.