Yolculuk 2 Şiiri - Kutay Duman

sesini duymakla başladı
sürgün yolculuğum
sen on dokuzundaydın
takvim on dokuzunda
sen daha hayatın başında

sesin sessizlikti içimde
korkum sensizlikti içimde
sesini duyduğumda
sen hayatın on dokuzunda
sesini duymadan yüzüme bakmadan
görmüştüm gözlerinin rengini

aşkım gözlerinde başlamıştı
sevgim gönlünün derinliğinde
umut gözlerindi
heyecanım ilk sözlerindi
seni sevdim demiştin
tek cümle yalın ve içten
ben bu cümle için beklemiştim

gizemli şehrin sonu sendin
özgürlük şehri sonsuzdu
içimde yeminim vardı elimde gül
sen yoktun sesin vardı içimde
çınlayan sesindi içimde
sevgi sıcaklığı yüreğimde
yürümekten usanmamıştım
seni düşlemekten de

aramak, yürümek,özlemekmiş
sana düşen beklemekmiş
zor olan sensizlikmiş
zaman durmuştu senin gözlerinde

prensesimi görememiştim yine
ama seslenmişti usulca
sesimi duydun isteme artık,
başka bir şey isteme
yolcu yolunda gerek
sen gitmeli ve umut etmelisin
bir başka yolculuğa
kaf dağı sonrasında
gizemlinin dünyasında

dalmıştım düşteydim
suskun uyanmıştım
umuda ve sana yanmış
sevdalanmıştım