Yol Notlarım Şiiri - Mutlu Gavcar

-I-
Her yaşanan an, göçmen kuştur;
Dizilir hatıralar sıra sıra
Mazinin saydam tellerine.
Dumansız alevler dokunur
Gamlı, yaslı gönlüme.
İçim burulur, yaram sızlar,
Hazin hazin bakarım
Buğulu otobüsün penceresinden.
Bir düştür bu yolculuk
Dönüşü olmadan akan.
Ya aydınlık dudakta gülüş,
Ya habersizce geliş,
Ya da kronik kalıştır,
Varlık ile yokluk arasında.
(19/11/1997, 19:12; Lojman yatakhanesi, Ardahan)
(Suluova’nın Sesi Gazetesinde yayınlanmıştır; 28/05/2001, yıl:41, sayı:4209)

-II-
Yarın kim bilir, nerede,
Hangi trenin penceresinden
El sallayacağım sizlere?
Vagonun perdelerini çekip
Kendi kabuğuma çekilince
Dalacağım evvele ince ince.
Hatıralarda kaldı her şey,
Her şey bir hayalmiş, diyeceğim.
Batan günün ipine takılıp
Gurbet ellere gideceğim.
(01/07/1994; Kızılbel)

-III-
Mekik mekik dalgalar
Hüzzam vurur feribotumuza.
Işığını kesmiş deniz feneri
Kanımda donar hicran duvarı.
Akıntıya kürek çekemeden
Düştüm çaresizlik kuyusuna.
Bir yudum daha içemedim
Sevda kokulu kahveden.
Hava kararır, saçım ağarır
Efkâr tüttürür gece.
Sonu gelmez
Eskimez şarkılar geçidinin.
Kırık plaklar ocağı kalbim
Ritmini bulamamış.
Hüznüm dürüm dürüm,
Arabesk mezedir gurbetime.
Anılardan mendil yapıp
Doyasıya ağlarım.
Sigara külünde yankılanır
Yalçın vadilerde hıçkırığım.
Peribacaları bile kederlenir
Adıma tezat derbeder hâlime.
Antik kaya kilislerinin izbesine
Çizmek isterim adım adım
Gemilere sığmayan gölgemi.
Bir avuç tuz basarım
Dinmeyen gözyaşlarıma.
En acı tütünlerden sararım
Birinci derece yaralarıma.
Eski dikişler sökülüp
Kanama çoğalmasın diye.
Yalnızlığı ıslak yorgan gibi
İyice çekerim üstüme.
Selamımı dahi almaz
Dost bildiklerim.
Keskin ıslığını çalan fırtına
Etekleri, saçakları, saçları değil,
Sevdamı, güneşimi savurur.
Memleket hasreti ciğerimi kavurur.
Yüreğime su serpebilir mi,
Erciyes’in doruğundaki karlar?

-IV-
Avcumda olmayınca sıcaklığın;
Buza, ayaza, kara, rüzgâra inat
Vurdum kendimi yine yollara
Günün son soluğu suya düşmeden.
Koştururum şerit boyunca
Kapıyı çekmek aklıma gelmez.
Elimde ufalanır kurumuş güller
Çamurlar sıçrar birikintilerden.
Mehtap yok, dolunay uzaklarda
Sisler sarmış billûr yaylasını
Alabora olmuş uçurtmalar.
Bulutlar melankoli salkımı
Hüzün türküleriyle inler cihan.
Güz alevi kuşatmış umut dalını
Yalpalar durur mumdan teknem.
Sahifelerin, fotoğrafların ardından
Dalarım maziye lime lime.
Düğümlenir boğazımda
Derin hisler, düşünceler.
Bir kanadım dert,
Bir kanadım aşktır benim.
Mazi, dar geliyor
Hatıraları gömmeye.
Yüreğe gömmek ise
Yürek ister be güz-elim…
(03/06/1999, 15:10; Ruhi Tingiz Devlet Hastanesi, Amasya)
*****