Yolculuk Şiiri - Hüseyin İlhan

Sabah, gündüz, akşam, gece...
Hık dese biri, gözler serilir
Kollarımızda yorgunluklar, ağırlıklar
Kollarımız omuzlara vurulur
Hangi türkü sana gider, onu sus
Gözlerimde dalgalar, köpükler
Bir vapur uzanışı ve sen gidersin
Ben kapı gıcırtısına,
Buz kesmiş duvarlara yürür giderim
Ellerim boş, kollarım ağır.

Saatler, dakika, saniye, hece...
Yolculuk yerinin her köşesinde
Bakmak ve doymaklar hükmünü yitirmiş
Bir sesle kesilir kıpırdanmalar
Hoşçakal demeden kampana çalar
Boğazımdan aşağısı gizli düğümler
Bir tren uyanışı ve sen gidersin
Ben boş kaldırımlarla
Kalabalıklarla ve yalnızlıklarla yürür giderim
Hislerim sarhoş, benliğim sağır.

Yol, yolcu, şoför, bilmece...
Otobüsler hüznümüzün bekçisi
Motor bağırana kadar herkes nöbette
Ve bir ses duyulur, hazin, kör ağıt
Bir baş geri döner, çocuklar ağlar
Rüzgar gelir, camlar buğulanır
Bir gönül yanışı ve sen gidersin
Ben sensiz neylerim
Bir başıma kalır, ölür giderim
Mutluluğun adı dilimde kalır.
Gitme.

Hüseyin İLHAN- 6 Haziran 2003- Çanakkale