Yolculuk Şiiri - Ayşe Işık

Savaş sonrasıydı kanıyordu vatanın yaraları,
Samsunun gözleri yolda
Deniz duruldu yol verdi vapura
Askerlerimiz el açmış semaya ediyorlardı dua.

Hazırlandı vapur kurtarmak için vatanı,
Rahatlatmak istiyordu vatan uğruna toprak altında yatanı.
Ata umutluydu,parlıyordu gözleri,
Umut saçıyordu,kalbinden dökülen sözleri.

Ne kanlar dökülmüştü vatan uğruna,
Ne ağıtlar yakılmıştı Mehmetçik adına.
Analar ağlıyordu,vura vura bağrına,
Sanki kara çalınmıştı vatanın ak alnına.

O zaman kurtuluş türküsüs gibi gelir vapurun sesi insana,
İbret olsundiyordu bu destan yedi cihana
Vatan acısıyla unutuyordu yavrusunu her bir ana,
Değmez mi sanırsın dökülen kanlar vatan uğruna?

Vatan uğruna ölmek yeniden diriliş demekmiş,
Geceden sonra tan yerinin ağarması gibi,
Güneşin ilk ışıkları hep mutluluk verirmiş,
Yavrusunun annesine verdiği huzur gibi.

(BURDUR/24 Ağustos 2011)