Yolculuk Şiiri - Ramazan Malıyok

Doğarsın ve başlar yolculuk,
İlk adımlarını atarsın ayağını yere vurup,
İlk kelimeler dökülür dilden biraz buruk.
Çıkmısın yola ne durulur,
Nede dönülür.

Devam eder yolculuk,
Büyümüşsündür nispeten,
Kimseler farketmeden,
Yaşın olmuştur ondukuzluk.

Vakit geldi sırada yolların en güzeli,
Yüreğin biri var bu büyük bir  sevda ;
Gün gelir onada dersin elveda...
Bu yolda ne durmalı nede geri dönmeli.

Bir bakmışsın yarılanmış yol;
Neyin var ki bu hayatta,
İki bavul , bir çanta.
Bunlar neye yarar öbür tarafta...
 
Yormuş seni bu uzun yol ;
Aklar  düşmüs saçlarına,
İş işten geçmiş, aklın gelmiş başına.
Üzülme ne ilk yolcusun sen , ne de son...

Uzun bir yol biter  bu diyarda;
Kimi vade ile gider,  kimi rızayla,
Kimi ise bir kazayla.
Giden çok olur ama ,
dönen olmaz son durakta...