...Yolculuk... Şiiri - Sevnur Şaylan

Akıp gidiyor hayat...
Farketmeden götürüyor bizleri de...
Hangimiz kaldık ki bir yerlerde...
Dağıtılan rolleri paylaşamadık bile...
Her geçen gün daha da titriyor ellerim...
Arasıra ardıma dönüyorum...
Özlüyorum...
Özlüyorum...
Ağlamayan bir çift göz kaldı mı ki birimizde,
Ağlıyorum sessiz hıçkırıklar düğümlü kalıyor,
Bağırmak istiyorum...
Bağırmak istiyorum...
Kimse duymayacak biliyorum...
Duysalar da susacaklar,
Herkes birbirine yabancı aslında,
Umursamayacak ki kimse...
Herkes kendi derdinde...
Belki de onların içinde olan,
Bastırılmış isyanları bağırmak istiyorum ben de...
Kim durabiliyor,
Kim durdurabiliyor...
Kim istemezdi ki karşılaştığı en güzel günde asılı kalmayı...
Kim bilebildi bir günde de ummadıklarını kaybetmeyi...
Kim isterdi ki! ...
Hayat akıp gidiyor...
Bizi de yanında götürüyor...
Ne sana soruyor,
Ne bana...
Bir anda savuruyor,
Bir anda yıkıyor,
Bir anda oluyor herşey...
Bize de şaşırmak kalıyor...
Hani bir gülsem,
Ardında bir hüzün beni bekliyor...
Oysa batan güneş bile,
Elbet doğuyor...
Kanmamak gerekmiş bu hayatta,
Herşey yalan aslında...
Hayat akıp gidiyor...
Bizi de yanında götürüyor...
Hayat akıp gidiyor...
Şimdi hangimizi nerelere götürüyor? ...
Hangimiz biliyor? ...