Yolculuk 1 Şiiri - Nazmi Öner

BURDUR’DAN ERZURUM’A

Ayrılık damar damar hasret olur sarıda
Her sonbahar Burdur’dan çıkarken yola
Mendil sallamayı sevmiyorum anlasana

Trenin düdük sesi acı bir vedadır Baladız’da
Ilık ve buruk bir tad duyarım anılarımdan
Gül derimi, kiraz mevsimi Isparta’da

Güz bir kurgudur uzar gider morda
Güzlerden kaçıp burada olsaydın derim
Olsaydın haşhaş mevsimi Afyon ovasında

Gündönümünde otlar gelir ömrünün sonuna.
Ve inançların ağırlığı basar insana bozkırda
Sarı hasattır, berekettir, ekmektir Konya’da

Peri bacalarından bir ağıt getirir rüzgar turuncuya
Buğdaylara, ayçiçeklerine, Malatya'da kayısıya
Ve bir günebakan türküsüdür doğa, Kayseri toprağında

Gride duvar olur, dikleşir dağlar Karasu’ya
Bu vadi aşık da eder insanı, eşkıya da
143 tünel saydım Sivas’la Erzincan arasında

Erzincan oturmuş, acıların ayrılıkların kavşağına
Ve bir ağıt olup akar Erzincan Karasu’da
Vuslattır Karasu’da akan,vadilerden istasyonlara

Sanki ölür kışın, durgunlaşır yaşam ak karda
Baharda yaylalar çiçeklenirken yeşilden ala
Yaşasanız hayran kalırdınız Erzurum’da yazlara

Gölün mavisi bahçelerin yeşiline karışır Burdur’da
Erzurum dönüşlerinde bilsen ne çok isterdim
Bekleyip durur olmanı Burdur istasyonunda

15.11.1965 Zorova
“Yalnızlık Gece ve Karlar” dan