Yolculuğum Şiiri - Gökhan Sünber

Seviyorum yolculuğu...
Günün, siyah film çekilmiş bir vaktinde,
Sokak lambaları aydınlığın da,
Asfalt uğultusu sessizliği okşarken,
Karşı şeritten geliyor ilhamım.
Yoğunlaşıveriyorum sana.
Bir hikaye daha solluyor diğer bir hikayemi,
Kuralsızca...
Yetişmek için mutlak sona,
Yolu uzatıyorum.
Velhasıl seviyorum yolculuğu.

Radyomda her Türküyü sana mırıldanırken,
Varamadığım menzilden gözümü ayırmıyor,
Çoktan ağaran günde,
Karanlığa gömülüveriyorum.
Kat be kat artıyor ilhamım.
Geri de kalmıyorum yolculuk etmekten.

Yıldızlar gibi serpilmiş yeryüzüne şehrin ışıkları,
Mesaisi bitmiş ağaçlarla süslü,
Saçlarını anımsatır bana,
Gözlerin de adresini bilmediğim bir meskenin parıltısı var,
Mesutta değilmişsin gibi.
Oysa ben,
Duamı vaktinde edip,
Hiç kazaya bırakmadım,
Sen mutlu ol deyü.

Tali yolda yaşamadığım talihsizlik kalmadı,
Hesapsız çıkışların kurbanı oldum.
Yıllar geçse de bir nebze yerin dolmadı,
Ama ben çok yıprandım, yoruldum, soldum...

02-07/07/2017