Üstünden yıllar geçmiş doğumumun,
her doğuşlar bir son…
Mumsuz pasta bana küskün…
Yüzümde tebessüm doğumlarımı düşünürüm…
Her yıl toprak olmuş umutlar…
Her yıl daha da hızlıyım yolculuğumda,
yoksa bugün benim doğum günüm mü?
Karanlıklar içinde, pastanın mumu ışığında,
yeşermesini beklerim toprak olmuş umutlarımı.
Ağlasam mı? Yoksa gülsem mi?
Atlıkarıncayı özledim, kırmızı topumu da…
Senide…
Oturup ağlıyorum,
yoksa bugün benim doğum günüm mü?
Kayıt Tarihi : 16.12.2007 16:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Livora arkadaşıma teşekkürler.
![Murat Serçek](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/12/16/yolculugum-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!