Aradan uzun yıllar geçmesine rağmen. Daha halen sessiz bir gemi geçiyor yüreğimden.
Yolcularını sadece benim bildiğim.
Sessiz sessiz yol alıyor ve güvertesinde ben.
Rüzgara karşı duruyorum.Başım yere eğik değil.
Sadece dayanmaya çalışıyorum.Beni yıkmaya çalışan sert rüzgarlara.
Martılara bakıyorum son kez var gücümle sesleniyorum onlara artık benim arkadaşlarım sizsiniz.
Ve son kez bakıyorum avuçlarımın içinde tuttuğum ekmek kırıntılarına.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
