Aradan uzun yıllar geçmesine rağmen. Daha halen sessiz bir gemi geçiyor yüreğimden.
Yolcularını sadece benim bildiğim.
Sessiz sessiz yol alıyor ve güvertesinde ben.
Rüzgara karşı duruyorum.Başım yere eğik değil.
Sadece dayanmaya çalışıyorum.Beni yıkmaya çalışan sert rüzgarlara.
Martılara bakıyorum son kez var gücümle sesleniyorum onlara artık benim arkadaşlarım sizsiniz.
Ve son kez bakıyorum avuçlarımın içinde tuttuğum ekmek kırıntılarına.
Vermeye çalışıyorum.
Etrafımda beni Yalnız bırakmayan martılara.
Masvavi deniz ben bir de yüreğimden geçen sessiz gemi.
Avazım çıktığı kadar bağırsam kim duyarki beni tam denizin ortasındayım.
Güneş öyle vermişki sıcaklığını bana kendisini hissettirmek için vermiş bütün renklerini ama ben hissetmiyorum.
Hissetmiyorum çünkü bu sessiz gemiyle birlikte bende gitmek istiyorum.
Kimsenin bilmediği bir yere.
Sağanak bir yağmur başladı yüreğimde denize vuran yağmur damlaları hani etrafımda uçuşan martılar neredesiniz.
Sizdemi kayboldunuz beni bırakıp gidenler gibi.
Yine kaldım başbaşa yüreğimden geçen sessiz gemimle.
Tekrar yola devam ediyorum bir daha asla yolcu almayacağım bu gemiyle.
Ve yolcularını sadece benim bildiğim...
Kayıt Tarihi : 13.4.2011 00:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
...
Umutlarınızın ve sevgilerinizin hiç tükenmeyeceği günlere dileğimle.Yüreğinize sağlık.10 puan.
TÜM YORUMLAR (4)