Yolcu Yolunda Şoför Koltuğunda Yogun

Durağı yalnızlığa mahkum ettim
Yeni yol arkadaşıyım 98D’nin
Mesken tuttum yine benim yeri
Benim yerim arkasıdır
Benim yerim daima arkasıdır
Zaman sonra da vardım farkına
Dün bindiğim otobüsün değil eşi benzeri
Ta kendisi

Otobüsün arka kısmında oturuyordum
Camdan bulutlar selam veriyordu
Gökdelenler bulutlara değecekti
Bulutlar kaçıyordu apartmanlardan sürekli
Gökyüzü bir kaygan zemindi
Kuşlar süzülüyordu

Otobüsün camı
Evimin televizyonunun canlısı
Belki daha acınası

Karşı koltuğumda bir kadın oturmuştu
Bana bakıyordu
Tam gözlerime bakıyordu
Gözlerim etrafında gezdikten sonra
Kadının yüzünde duraksamıştı
Yüzü biraz sendi
Yüzü bayağı sendi
Belki akrabandı, kim bilir
Sen bilirdin
Görseydin

Otobüs hareketteydi
Camlar titremekte
Bulutlar kaçmakta
Düşüncelerim düşmekteydi

Bir müddet sonra
Güneş bulutların esiriydi
Kaçırılmıştı güneş
Yardım çığlıkları havayı karartmıştı
Sen, ben, insanlar duymuyorduk
Kulaklarımız sağır olmuştu
Güneş bize darılmıştı
Güneş bize çok pis darılmıştı

Camdaki başım ve saçlarım
Tir tir titriyordu
Gözlüklerim düşecekti
Hissediyordum
Dışarıda kaba bir kalabalık vardı
İnsanlar kuş misaliydi
Kuşlar insan misali
Meraklı gözler birbirini kovalıyordu
Ben düşünüyordum