Yolcu Yolunda... Şiiri - Muzaffer Koç

Akasyalar mor açıyor gönül bahçemde
İçimde begonviller eflatun...
Ciğerime işleyen mucize nefesle avunuyorum şimdi.
Destanların sessizliğini…
Ve efsanelerin dilsizliğini soluyorum
Akşamdan beri.
Ve ay gebe doğuyor bu aralar
Karnı büyümüş bir hayli
Farkında mısın!
Doğurmaya doğuracağım herhal
Ya da doğacağım galiba
Sıska mı sıska, Afrikalı bir bebek gibi...
Göğün sonsuzluğuna beleyecek anam!
Göbeğimi dışarı atacak
Duramasın yerinde
Rotasız yönsüz
Rastgele uçsun; gezsin mavilikleri
Ve çöllerde tozsun diye....
Çekip acıların demini
Tohum olup toprağa düşsün diye...
Doğsam mı ki....
Yoksa yitip gitsem mi bulutların arkasında
Karışsam mı hiçliğe...
İnsanın yüreğinde ekeninin biçeninin
Kuyruğunda çalısının dikeninin
Arkasından uğur suyu dökeninin
Yada salkımsaçak gözyaşı çeşmesinin olmaması ne iyi...
Doğsam mı, doğursam mı aydedenin tırnağından...
Doğurmanın düşlere ve “mağaristan”a bir zararı var mı ki!
Amaaan sen de/ başlayana bak boşver biteni...
Yaralana berelene
Tozlana kirlene
Aklana paklana uç gitsin
Kainatın uçsuzluğuna...
Emdiğimiz meme değişmiş
Yıldızların kuyruklarını örüyoruz
Farkında mıyız bilmem!
Amaan sen de/'hangi düşten bir çift dize çıkar ki…'