Yolcu Olam Dağlara Şiiri - Celalettin Kurt

Dağlar içimde bir buruk sevda
Itırlı, kevenli, yavşanlı dağlar
Ayaklarım yıllar var ki uğramaz
Yol bulup da yel çalığı dağlara
Meraktayım, tasadayım haber yok
Bilmem ki dağlarda hâlâ yaşar mı sağlar

Kekiğini, kekliğini özledim
Burnumda ardıç kokusu var
Bir kuş gagasında cem olan
Kahverengi kozalaklar
Olur mu oralarda kara topraklara yâr

Tenim gün esmeri buralarda
Dün bir sevdayla yanıyordum
Beni kum taneleri yakıyor bugün
Dağların gölgelerinden uzakta

Alışık değildim böyle bir hayata
Sağım, solum her bir yanım beton
Ruhlar, düşünceler birer makine
Ah! Utanıyorum, ürperiyorum
Alışık değildim böyle bir hayata

Dağların soluğu çekiyor ellerimi
Düşlerini görüyorum düşlerimde
Asi, hoyrat, yalçın dağların
Her gün biraz daha duyuyorum
Yâr bildiğim dağların sıcaklığını

Çağırın dayanamıyorum kentler kahrına
Şardağı’nın, Salavan’ın dağlı kuşları
Binboğa’da, Beritler’de içtiğim
Yalçın kayaların koyaklı suları
Gel deseniz geleceğim düşlerle
Yediveren, gül çehreli gülüşlerle
Saracağım yüreğime kayalıkları

Usandım, bıktım, tasadayım
Güven duymuyorum burada sağlara
Acım katmerleşiyor, daralıyor ruhum
Felaketim oluyor içimde büyüyen yara
Ne olur, çağrılar çıkarın bir ulakla
Artık yolcu olam çam kokulu dağlara