Yolcu Hüsran,Bekleyen Kesmüş

ORHUN ÇEVİK

Bir veda havası duyduğum..İnceden..
Bir civar, büyük krallıkların olduğu,
Tepede bi yerden.
Kara günlerin çokluğu,
Kâra geçilmiş intihar yokluğu..
Hazin siyahlar giyinmiş resmiyet üzerine.
Kapalı bir pencere,ıslak gözler ardında bekleyen!
Yolcu hüsran,bekleyen küsmüş..
Kornası olmayan bir araba gece yarısından sonra.

Dallanıp budaklanıyor artık,
Kök salmak yerine ev önündeki ağaçların titrek kılcalları..
Tek hatta düşürülmüş trafik telleri ve
Kurulumu zor levhalar yerleştirilmiş uzun yollara.
Soluksuz çalışan dahili kadın bağırtıları,
Tüm kanıtlar seni gösteriyor..
Kanırtarak sana ulaşımı güçleştiriyor,
Tanınmamanın verdiği güven kayıpları..

İMREN ÇELİK

gecenin kör ayazında nemlenen gözbebeklerim kutsanıyor,
sen'li hatıralarla çığlık çığlığa..
dudaklarımda arsızca diklenen suskunluk canımı acıtıyor..
ayrılığın önünde diz çöküp,
yalnızlığımı demliyor dört duvar!
boş kalan avuç içlerime kıvrılıyor,
dökülen sonbahar yaprakları...
bedenime çerçevelenmiş sensizliğimi dinliyorum...
karanlığı örtüyorum üzerime
ve
kırık dökük kelimelerime seni anlatıyorum..
sancılara girdap adını sayıklıyorum ardı ardına..
puslu bir havada birikiyor,
gözyaşlarım avuçlarıma..
oysa gidişin,
yalnızlığımı mıhladı alnımın ortasına....
dudaklarıma mühürlendi körolasıca suskunluk,
yüreğimi semer bilen acılar vurdu yalnızlık..

kara kışlara inat,
buram buram bahar serpiştiren,
masum kız çocuğunuda götürdün yanında
ve ben;
ölüyorum yokluğunda.....

ORHUN ÇEVİK'e sevgilerle...