Yolcu Defteri'nden.... Şiiri - Yorumlar

Kaç kilometre
Kaç saatlik yol
Kaç vuslat yangını
Kaç yalnızlık sana ulaştırır ki beni

Biraz sabret ama…Umutsuzluğa kapılma…
Geleceğim,mutlaka geleceğim.Çetin bir yolculuk olsa bile bu yakadan o yakayı bir tüneli deler gibi deleceğim..
Saklambaç oynarken de öyle değil miydik?

Necdet Ağabey yüreğine ve kalemine sağlık çok güzeldi satırlarına serpiştirilen dizeler oldukça güzellik katmış ve şiiri büyükbir ivme kazandırmıştır, tam puanımla saygılar sunarım, saygılarımla....+ant

Hiçbir dilde söylenmemiş

Hiçbir dilde yazilmamış

Sözler ve şarkılar içindeyim

Edip Cansever

Müthiş. Tebrik ediyorum.

Kaç kilometre
Kaç saatlik yol
Kaç vuslat yangını
Kaç yalnızlık sana ulaştırır ki beni

Biraz sabret ama…Umutsuzluğa kapılma…
Geleceğim,mutlaka geleceğim.Çetin bir yolculuk olsa bile bu yakadan o yakayı bir tüneli deler gibi deleceğim..
kutluyorum şairimi.

necdet hocam...çok beğenerek takip ediyorum...

Veda zamanları ölmeden toprağa girer gibi koparır insanı hayatın raylarından...
Sevgili hocam yolcu defterinize vedadan önce çokça boş sayfa bırakmak ve bir ümitle beklemek temennisi naçizane dileğim olsun.
Sizi okumak çok güzel kutluyorum...

Merhaba Necdet Ağabey, bilinmesi gereken bir şey vardırki, umutlar insaların sevinci, ayrılıklar yürek acısıdır, her ayrılıkta bir hüznün başlanğıcıdır, yüreğinize ve kaleminize sağlık tam puanımla saygılar sunarım, sayğılarımla +ant

GÜZELLL

Belki de.zaman ayarlı bir arayışın sancısı.
Güz günlerinin apansız kararan akşamlarının birinin içindeyim.
Sokaklar ne değin kalabalık böyle..
Ya içimdeki ıssızlık!
Ben nerdeyim?
Altı çizili tümcelerden ne zaman ıraklaşacağım ve seni nerede bulacağım,tek düşüncem bu işte…
Bu yüzden olacak son gülü dalından koparıp sana getirme telaşım.Gözlerini bıraktığım yerde bekliyorsundur şimdi beni.
Sahi kaç yıl oldu birbirimizi görmeyeli? Güz akşamlarının karanlığında en son ne zaman oynamıştık bir türlü sonlanmasını istemediğimiz o çocuksu oyunlarımızdan birini?
Şimdi Kırmızı Başlıklı Kız olur musun,desem, bir daha olamazsın değil mi?
Ayırdında mısın bilmiyorum; ama, ne çocukluk günlerimizi dolduran oyunlarımız,ne ayrılıp giden sevinçlerimiz ne de sevişme an’larımız asla dönmüyor geri.
Galiba büyüdük biz.Bütün ezberlerimizi unutarak ötelere aktık..
Bir masalı dinledikten hemen sonra gözlerimizi kapayarak ertesi güne ulaşmak için gülüşlü uykuların içine dalmaz mıydık ikimiz? Aynalara vuran o görüntülerimizi acaba nerelere bıraktık?
Pencerenin açık kanatlarından perdelerini rüzgarın uçurduğu eski zaman odalarından birinde olmalısın.
Akşamın soğuğu bastırmıştır,bak titriyorsun..Hadi sıkıca kapat perdeleri.
Bakıyor musun aynalara? Altını çiziyor musun önemsediğin tümcelerin?
Altlarını çizdiklerimiz kocaman bir kentte bir başına dolaşan yüzlerimiz,kendi gerçeğimiz,yaşamımız bizim.
Geçmişin düşleri ile geleceğin kurmacası arasında dolaşıp duruyoruz işte..
Ya sonrası? Birbiri üstüne gelen sorular,sorular…
Başkalarına ödünç verme o tümceleri..

***
Abim o kocaman yüreğine teşekkür
baştan sona mükemmel bir anlatım .. çok etklendim .. grupda okumuştum ... bir kez de bahçende okudum şimdi ..
çok duygulandım ...Hüzünüydü... okurken düşünüyor düşünürken bir yereler sürüklüyor ..
beğeni ile okudum .. kalemin susmasın
başarılı çalışmalarının devamını diliyorum ..

sevgilerimle ..

yüreğine sağlık usta,,kutlarım

OKUDUKTAN SONRA DÜŞÜNDÜMDE , OKUMADAN ÖNCE DERİN BİR NEFES ALMAK GEREK , Kİ OKUNANLARI DOYUMSAMAYA BÜYÜK BİR BOŞLUK
YARATMALIYMIŞ ÖNCE

ŞAHANEYDİ ...


SAYGIYLA

FATMA HATUN ESEN