Yolcu Şiiri - Volkan Yoruç

Bir kelimeye insan muhtaç olurmu
Olur
Bir gülümseyişe hasret kalabilirmi insan
Kalır
Hele ki bir güzel düşe yolculuğunda refakatçiyse o insan
Her daim muhtaçtır
Her daim hasrettir

İşte bende o yolculuğa çıkarken refakatçimi görmek duymak konuşmak
Onunla ağlamak
Onunla gülümsemek isterim

Sen refakatçim ben yolcu
Sen yolcu ben refakatçin

Aynı yol üzerindeyiz şu cihanda
Aynı hayal peşindeyiz şu eski istanbulda

Sen refakatçim ben yolcu
Sen yolcu ben refakatçin

İllaki biz birbirimize muhtaç
Ve illaki güzel düşlere şu yüreğimiz aç