Yolcu Şiiri - Selma Sönmez

Zaman çizgisinin dört şeritli yollarında,
Hatıraların dört yol ayrımındayım…
Tüm imgeler çoğalırken hafızamda,
Sol yanımdan vurgunlardayım…

Bir damla suya hasret yüreğimde,
Yağmur bulutları siyah üzüm tanesi…
Hayat…
Yükünü yüklemiş sırtıma
-Der ki!
-Yolun daha çok uzun durma…

Yol alırsın…nereye nasıl demeden…
Yol alırsın…kimdir nedir demeden…
Yol alırsın…gideceğin sonu bilmeden…
Yol alırsın…yolcu değilim diyemeden…

Zaman çizgisinin bir yerlerinde,
Rastlamıştım koca bir çınara…
Gölgesinde serinlettiğim tüm duygularımı,
Esir ettim sundum rüzgarına…

-Hayat dedi…sanmaki uzun bir yol…
-Bir nefesin son sesine sıkışmış küçük bir nokta…
-İlk nefesinde, ilk çığlık,ilk haykırış…
-Son nefesindeki o an’daki son giz…

Bir sen var bende,o en derinlerimde,
Bir sana aşık,bir sana sevdalı bu yürek…
Sonsuza ve gerçek son varoluşa dek…
Sevgilinin sevgisinde son nefesini vererek…
Hayat çizgisinin dört şeritli yollarında,
Yoluna, yolcu bu yürek…