İnceden inceye tükenmişti bütün umutlar, tek yolun ölüm olduğunu gösteriyordu bütün saatler,
Karga yuvalarına vakitsiz gelen bir yılanı andırıyordu bütün kandırmacalar,
Hakikat çok uzak değildi fakat yakın da sayılmazdı, sadece susarak ulaşılabiliyordu ona,
Şiirin tatı tuzuydu gelip te hiç gitmeyen acılar,
harmoniyle buluşmuştu kulakları çıntan iftiralar,
Zaman mı yanılıyordu yok ise yanılan sadece çırılçıplak bir gerçeklik mi ?
Hangi yol yanıltmadı ki yanıltılan, hayal kırıklığına uğrayan, utanan ve yıkılan kişiyi,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta