İnsan bazen çizer bazende bozar ama hep yaşadığını yazar ve kaderinde ki boşluğu dolduracak benzersiz bir mucize arar.
Her insan kendi romanında bir yolcudur bu hayatta. Düşe kalka kendi kaderinin baş rolünü oynar. Senaryosunun kendisinin kaleme aldığı bir roman. Hep mutluluğu yazar ve hep o mutlu pozu oynar/yaşar. Sonra acının biri/teki dokunduğunda ya sabır taşını oynar ya da isyan ateşini yakar.
Ve sonra çıkagelen benzersiz bir mucize...
Sahi insanın kaç rolü/yüzü vardı....
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Anlamlı ve etkileyici şiirinizi beğeniyle okudum.
İnsan hep yolcudur. Yolculuğumuz doğruya iyiye güzele olsun
ellerimiz çiçeklerle dolsun.
SİZİ EKLEDİM. Siz de beni eklerseniz dostluğun şiiriyle çiçekleniriz.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta