Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Vaktini ve menzilini tahmin edemeyeceğimiz bir uzun yolculuğa çıkar her ömür...Geride renk kanatlı uçurtmalar kalmalı kuyrukları gök kuşağı, diyerek kutluyor, saygılar sunuyorum...
ÇOK GÜZEL OLMUŞ ŞAİRİM..
TEŞEKKÜRLER.
Arslan gibi hayvanların diş ve pençelerine bakılırsa, iftiras ve parçalamak için yaratılmış olduğu anlaşılır. Ve kavunun meselâ letâfetine dikkat edilirse, yemek için yaratılmış olduğu hissedilir. Kezalik, insanın da istidadına bakılırsa, vazife-i fıtriyesinin ubudiyet olduğu anlaşıldığı gibi, ruhanî ulviyetine ve ebediyete olan derece-i iştiyakına dikkat edilirse, en evvel bu insan daha lâtif bir âlemde rûhen yaratılmış da techizat almak üzere muvakkaten bu âleme gönderilmiş olduğu anlaşılır.
İnsanın aklına bunlar geliyor.
TEBRİK VE TAKDİRLERİMLE
Zamanı gelmişse hiçbir şeyin faydası olmaz insana..Çok güzeldi..saygılar...
adaş son yolculuklar hep böyle oluyor son yolcu tüm varlığını yine dünyada bırakıyor asıl mesele manen unutlmayacak esrler bırakarak gitmekte kutlarım
ders gibi dizeleri candan kutlarım
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta