Yolcu Şiiri - Nurullah Zafer Okur

Biter bir yudum umut daha
Her cıkmaz sokağın
Ümitle tüketilmiş her adımında,
Her kaldırım taşında,
Ve her minik, kırık arnavut kaldırımında.

Yolcu
Çıkmaz sokakta ilerleyen yolcu.
Bilerek girdiği sokağı
İstemeden yürüdüğü sokağı
Sindirerek içine içine..
Yinede elinde biriktirdiği umutları
Sımsıkı avucunda sıkan..
Her adımda sımsıkı tuttuğu avucundan
Sızarak yerlere sacılan..
Bir ümitli bir ümitsiz
Belirsiz yolcu...

Yiten her ümit'de
Yitirdiği bişeyleri bulan;
Bir gölge yolcu..
Bir sızıntı yolcu..
Bir belirsiz bir puslu..

Biten çıkmaz sokaklarda
Çıkan bişeylerin hala var olduğuna,
İnancını yitirmemiş yolcu..
Her anında yanındayım yürü sen..

Hiç eksik etmediğin tebessümün bir avucunda
Sacarak dökerek tuttuğun umutların ise
Diğer avucunda..
Her anında yanındayım; soluğunda..
Yürü sen taşlara aldırmadan..
YOLCU; bu sokak cıkmaz! ! diyenlere aldırmadan,

Ben senim yolcu
Gölgem de olsan sende ben sin..
Ver elini kim demiş cıkmaz diye
Ver elini dayan bana yolcu
Gidelim gökkuşağının altına cıkar sokaklardan
Umarsız umutlu ve tebessümle
hadi gel....

06/06/03
Sihirli gece beynimi oyarken!