Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Evet, "yolcu"yuz hepimiz, bir yerleredir hep yolumuz...
Gerçeklik, hüzün ve teselli kolkola vermiş adeta. Bu bir strateji mi ayakta kalma motivasyonunu güçlü kılmak içi..? Yani, "pes" dememek için hayata...
Kısa ve öz. Perspektif sunan; felsefesiyle düşündüren dizelerdi...
Teşekkürler, tebrikler, saygılar kalemin gücüne, düşündürdüklerine...
Teşekkür, yorumunuz harika! Yolculuk gariptir, hüzünlüdür. Taşınan bedenler değil umutlardır. Kavuşma umududur. Sağolun Varolun
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta