dünya dört duvar han olmasa da
sen, her zaman biraz konaklayip
vakit gelince cekip giden yolcusun
kalan her zaman o,
giden sensin unutma...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Yangınla harman olan, yürekteki bekleyişlerle iksirlere dolan bir düşünüşün en mahrem yerinde verilen moladır umutsuzluk. Kırılan ve onarılmayı bekleyen sevilerin cam bakışlarıyla ıssızlığı sabırla taramaktır. Her sancı kendi imlasını çözerek sokulur menzile ve her bekleyiş kendi dallarını sıyırarak düşer dibine. Umut kırık bir beste, yaşamak bir ney gibi bizi alır götürür bilinmezliklere.
Tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta