Bir anadan dünyaya gelen yolcu
Görünce dünyayı gönül verdin mi?
Kimi büyük kimi böcek kimi kul
Merak edip hiçbirini sordun mu?
İnsan ölür ama ruhu ölmez
Bunca mahlukat var hiçbiri gülmez
Cehennem azabı zordur çekilmez
Azap çeken hayvanları gördün mü?
İnsandan doğanlar insan olurlar
Hayvandan doğanlar hayvan olurlar
Hepisi de bu dünyaya gelirler
Ana haktır sen bu sırra erdin mi?
Vade tekmil olup ömür dolmadan
Emanetçi emanetin almadan
Ömrünün bağının gülü solmadan
Varıp bir canana ikrar verdin mi?
Garip bülbül gibi feryad ederiz
Cehalet elinde küsm-ü kederiz
Hep yolcuyuz böyle gelir gideriz
Dünya senin vatanın mı yurdun mu?
Kayıt Tarihi : 7.12.2001 14:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir anadan dünyaya gelen yolcu
Her canlı bir anadan dünyaya gelir. Ve yolculuk başlar.
Dünyaya geldiğin zamanı ve o vakit ne kadar aciz bir varlık olduğunu düşün.
Görünce dünyayı gönül verdin mi?
Bu dünyanın büyüsü ve süsü gözünü mü boyadı?
Gönlünü bu dünyaya mı kaptırdın?
Kimi büyük kimi böcek kimi kul
Mana 1:
Bir yanda büyük küçük hayvanlar ve doğadaki mahlukat bir yanda kullar yani insanlar. Tüm canlılar doğar ve yolculuk başlar.
Mana 2:
Bir yanda sözde büyük insanlar ve küçükler. Bir yanda ise Canan’a (Allah-u Tealaya ) kul olmanın bilincine erişmiş, O’nu her şeyden çok seven insanlar.
Yani yolculuğun hikmetine erenler.
Merak edip hiçbirini sordun mu?
Bunca canlı, bunca can, bunca insan niye var, niye yaratılmış? Nereye bu gidiş, hiç sordun mu? Hiç düşündün mü? Bunların sahibi kim, hiç araştırdın mı?
Amaç hakikat arayışı. Hayatın anlamını aramak. Hakikat aşkı.
**
Ozan cevabını verir: Ben sana biraz deyivereyim.
İnsan ölür ama ruhu ölmez
Bu dünya yolculuğu ölüm ile bitmez. Dünyadan sonra başka bir alem var ey yolcu.
Öteki dünya. Ahiret. Sonsuz bir hayat..
Bunca mahlukat var, hiçbiri gülmez
1.Mana
Şu dünyada ve doğada bunca yaratılmış canlı var ancak insan dışında gülen ve ağlayan var mı?
2. Mana
Akıllı akılsız nice canlı var bu alemde hiçbiri gülmez, gülemez sadece Canana kul olan güzel insanlar gerçekten güler. Gülecek ve sevinecek olanlar onlardır.
Cehennem azabı zordur çekilmez
Yolculuğun sırrına varamayan ve gönlünü dünyaya kaptıranlar için çetin bir azap var bilesin.
Azap çeken hayvanları gördün mü?
1.Mana
Öte dünyada sen hiç azap çeken hayvan gördün mü? Göremezsin çünkü azabı kulluğun bilincine varmamış insanlar çeker.
2.Mana
Bu dünyada hayvanlara ve diğer canlılara azap eden eziyet eden zalimleri gördün mü?
İnsandan doğanlar insan olurlar
Hayvandan doğanlar hayvan olurlar
Hepisi de bu dünyaya gelirler
İnsandan insan doğar, hayvandan hayvan doğar, gülden gül, çınardan çınar doğar. Hepsi bu dünyaya gelir. Hepsi bir anadan bir tohumdan bir candan çıkar. Bu dünyadan nasibini alır.
Ana haktır sen bu sırra erdin mi?
Ana, anne nedir sen bilir misin? Bunun sırrını ve hikmetini hiç düşündün mü?
Ananın hakikatini iyi kavra. Ananın hakkını iyi ver. Ana yolculuğun başıdır. Yolculuğun kaynağıdır.
Bir başlangıcın var ise bir sonunda vardır. Bu dünyayı sonsuz değil aldanma.
Her bebek bir anadan doğar ama sonra yolunu kendi seçer.
Yolculuklar çeşit çeşittir. Kimi dünyanın süsüne kapılır sapar gider.
Kimi gönlünü ve ömrünü Mevlasına verir güler gider.
Vade tekmil olup ömür dolmadan
Ey dünya yolcusu ne yaparsan yap süren bitecek.
Emanetçi emanetin almadan
Ömrünün bağının gülü solmadan
Varıp bir canana ikrar verdin mi?
Can ve akıl emanetini veren Allah emaneti geri almadan, ömrünün güzellikleri, gücün kuvvetin ve en önemlisi zamanın bitmeden Rabbine var. O’na imanını sun, kulluğunu sun. O’nu an.
Garip bülbül gibi feryad ederiz
Cehalet elinde küskün kederiz
Garip, Neşet Ertaş’ın mahlasıdır.
Diyor ki Ozan: Ben ve benim gibi aşıklar bir bülbül gibi feryad ederiz haykırırız. Ki insanlar gerçeği görebilsin.
Ne yazık ki cahillerin ve cehaletin karşısında kırılırız ve üzülürüz. Cahiller üzer bizi.
Cahil kim? Cahil okumamış bilgisiz kişi mi? Hayır?
Cahil nefsini dünyaya kaptırmış, dar kafalı, benliğine ve egosuna köle olmuş insandır.
Hep yolcuyuz böyle gelir gideriz
Dünya senin vatanın mı yurdun mu?
Börtüsü böceği, hayvanı insanı, büyüğü küçüğü, iyisi kötüsü her canlı doğar ve ölür.
Tüm insanlar bir yolcudur, gelir ve gider. Kimse bu diyarda kalamaz. Dolayısıyla bu dünya yurdunu kalıcı vatan gibi bellemek akıl işi değildir.
Akıllı insan sonsuz yurdu yani ahireti gözetir, onu hedefler. Bunun yolu Canan’a yani Mevla’ya varmaktan geçer.
Bu insanlar , bizim insanımızın duygu sembolleri
Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun inşAllah
Taksiratımızı affetsin cümlemizin
Varlığın kaynağının Hak olduğunu sık sık vurgulayan ozan birinci dörtlükte;
Bütün canlıların bir anadan ( kökten) geldiğini(topraktan yaratıldığını), dolayısıyla bütün varlığın kardeş olduğunu ve ister bitki ister hayvan ister insan olsun ( burada kul tabiri insan için kullanılmıştır. Çünkü kulluk iradidir) hepsinin yaratılışta aynı kanunlara tabi olduğunu belirtmiştir.
İkinci dörtlükte;
İnsanın bedenden ve ruhtan müteşekkil olduğunu, gülmenin insanları diğer canlılardan ayıran vasıf olduğunu vurguladıktan sonra azap çekecek olanların hayvanlar değil insanlar olacağını vurgulamıştır.
Üçüncü dörtlükte;
Genellemeden insan özeline geçmiştir. Ana'nın önemine vurgu yaparak, ananın kıymetini bilmeyen insanların hayvandan daha aşağı düşeceğini ve yukarıdaki dörtlükte azap çeken hayvanların bunlar olduğunu gözler önüne sermiştir.
Dördüncü dörtlükte;
Kısaca, ölüm gelip ensene çökmeden canana, sevgiliye( Allah'a) kulluğu kabul edip boyun eğdiğini itiraf etki hayvanlık mertebesinden insanlık mertebesine çıkabilesin.
Beşinci dörtlükte;
Dünyanın geçici olduğunun, insanın buradan bir yolcu gibi geçip gittiğinin bilinmemesini cehalette arıyor. Asıl vatanın ahiret yurdu olduğunu söyleyerek bitiriyor.
TÜM YORUMLAR (13)