Yola Kenar Notlar Şiiri - Tevfik Taş

I
Boşluğu çektim. Yeter
Köpükten tüneller söndü
Göründü sözlerle yaşam arasındaki sökük

Gitmeliyim

Baharın savruk titizliği
Beklemez artık dakikaların demir kapısını

Seni suların akışında görmeli
Madenlerin ergimesiyle söylemeli
Zamanın acılı yüzlerden sildiği renklerle

Seni sevincin hıncıyla
Yürümenin işvesi
Yenilip doğulmanın görkemiyle

Yoksulların pastel tırnaklarıyla yazmalı seni
Karaşın işçi mahallerinde salınan
O özgürlük hırıltısıyla

Ölgün ışıklarda öyle başı dik

II
Yolun oğluyum artık

Ayrılık ve kavuşma bendedir
Etle tırnak arasında
Birbirini kesen kan yolları

Ayaklanmalar ve dinamitlerle açılmış yolum
Tarihiyim işçilerin ve barikatların. İki ateş arası
Bende okunur –çiçeklerin dili, murç ve çekiç sesleri

III
Yarım kalmış öykülerin altından geçiyorum
Karakışın sisinde sokak lambaları, köyler, kasabalar
Tipide kalmış sırların ve direnişlerin kardeşiyim

Gitmeliyim

Ha balla kesilmiş yolum
Ha belayla
Kaç yazar

IV
Cihat Aral tablosuna katmış beni
Üstüm başım göç, sesim çamurlu
Tenha olmuş yiğitliğimin evi, türkümün kırları
Güveler yer artık gülüşlerin en güzel kıvrımını

Mezopotamya’dan Filistin’e
Yeryüzünün gözleri göç

Umutlu umutsuzluklar alıyor beni
Taşıyor belleği saran berbatlık

Gri bir suskunluk çöküyor bazen
Pasaklı, salkım saçak
İdamdan dönmüş bir suskunluk

Hesapsız bir asilik sonra
Baş kaldırır ya senin demediğin sözler
Değmediğin nesneler

Öyle çatışıyor içimde mevsimler

V
Onca çalımdan sonra
Süngüsü düştü haytalığın
Belledim yası ve asaleti

Belledim... Bayrakların gölgesinde
Karalar bağlamadan geçilebilirmiş
O nardan köprü, bir kıyıdan ötekine uzanan saçın

VI
Renkler çarşısında tuzaklara gülümseyenlerden öğrendim
Bir aşk sızısı saklıdır her isyanda
Her şey yaşar orada; sürtünür, eprir ve yenilenir

Ey muazzam ve kötürüm yüzlü hayat
İsyansız sevmek
Ekmek uğruna boşlanmış ömürlerin esintisidir

Yaşayanın fırtına sandığı
Yaşamayana vah... vah

VII
Yine aman vermez bir yokuştayım
Yarısı ihtiyarlamış sözleri neyleyim
Anla ki bilge ve hırpani bir ihtilal açar yolumu

O “Ateş Kuşları”ki Çiftçioğlu İbrahim’in
Yasaklıyken yeraltından açar meramı
Yoklayarak her sabah ayaklanacağı toprağı

Düşüp doğrularak kendi sorularında

VIII
Mülkten öte nedir ki hayatın sillesi
Ey ölümlü dünya? Sermayesi yol olana
Beklemek, yeni hasarlar demek

Ölümse ölüm! Bırak yürürken gelsin

Tevfik Taş
Kayıt Tarihi : 25.11.2004 00:28:00