Yola düştük Şiiri - Halil Kıvrık

Yoldayız,
ebemin ebesinden aldığı izin
gizlerin yüzümüzü örttüğü çizilenlerle
birbirine benzemeyen insanlarla ayrı kolda
keşkelerle-kuşkularla birlikte
yalanlarla -yanılgılarla yan yana
yürüyoruz aynı yolda.

İçimizde alacakaranlık kuşağı
Dillerimiz çatal ayrımı
ağızlarımız çeşme molası

Uzaktan suya benzer taş görsek
yüreğimiz tüpürdüyor
bu pınarın suyu içilmez.

taşmış hayallerin yakınından
dört köşeli suretler
çevrildikçe aslına ters düşen yüzümüz

Yüzümüz asık yürüyoruz
giderilmesi gereken onurun onarılmasına çaba düşüyor ayak altına
kanmak için kandırılırken
birbirimizi çalıyor uzaklaşıyoruz birbirimizden.

Buluşuyoruz.

Dörtbaşı mamur
ağır oturaklıydı musalla

İnsan gibi yaşamak kaygısı bitti
aç susuz ölürken
vadesi yetti diyorlar

Yalandı;
ölüm

kahrımdan vuruldum yaşamak sevdasına
aşka doyamadığım için
Lezzeti ararken tatdım eziyeti
Şimdi;
dilim
dilim dilim kesik
yara bere içinde

tüm içtenliğimizle
öümle sevişiyoruz.

Her yanımızı sarıyor yaşamak..