Yola çıktığım yol vurdu beni
Yaramı saran el vurdu beni
Can bildiğim can vurdu
Düşman değil, dost vurdu beni.
Bir tebessüm diye ömür verdim ben.
Bir selam uğruna yanıp söndüm ben.
İhaneti yârde görüp döndüm ben.
Yâr değil, sır bildiğim sir vurdu beni.
Ne dağlar yük oldu, ne gurbet ağır,
En çok da gülene daldı bu bağır,
Ne kurşun yarası, ne diken ağır
Söz değil, bildiğim dil vurdu beni
Artık ne yol yoldur, ne menzil yakın.
İçim yanık türkü, gözlerim sakın.
Sustum, içtim aşkı, zehirden yakın.
Aşk değil, hâl bildiğim yar vurdu beni.
Kayıt Tarihi : 4.11.2025 15:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!