Yola Adanmış Şiir-2 Şiiri - Necdet Sansar

Esir olmuşum hayata
Tutunduğun hayatın bir esiri olmuşum
Çırpınışlarıma katliamlar biçilmekte
Susmalarım intihar oluyor bana
Ama gözlerin
Gözlerin olmadan da yapamıyorum ki
Sana ulaşmak için esir olmuşum hayata

Lütuf edip bir gün gelsen
Yalnızlığıma sağanak gibi yağsan diyorum
Yeniden doğmuş olacağım gibime geliyor bana
Esiri olduğum hayata tutunmanın telaşıyla
Yeniden yaşasam seni diyorum
Ne güzel olurdu sevdiğim
Lütuf edip bir gün gelseydin

İsmini veriyorum doğan her güne
Gözlerini çiziyorum var olan güneşe
Aydınlık sarardı her tarafımızı
Bakamazdım ama içim ısınırdı
Ve yüreğin yüreğimin kıblesinde
Seni sayıklıyordum durmadan
Belki kulakların çınlar da hatırlarsın diye

Fay kırıklarıyla dolu dudakların
Ne olur konuşma dur öylece
Mutluluğu demleyeyim gözlerinden
Ayrılığa inat, günah çıkartalım geçmişten
Ne olur konuşma, dur öylece
Zaten sarsılmak için bir tebessümün bile yetecek
Ne olur fay kırıklarıyla dolu dudaklarını oynatma

Kıskandığım için kızamamalısın bana
Seni gölgenden bile kıskanırken kızmamalısın
Nasılsa kâfir ilan edilmişim sevdana
Şimdi kalemi kırılmış bir müdafaadayım
Kanım helal kılınmış sana
Vur, gün ağarmadan vur başımı
Vur başımı ki sevdayı kurtar şu kâfirden

Ismarlama bir gülümseyişine muhtacım şimdi
Bedeli ödenmiş bir gülümseyişine muhtacım
Kalbimin kuyularında leş dolu umutlarım yatmakta
Çığlıklara boğuyorum sensizliğe çıkan her yolu
Son duraklarda seni bekleyen rötarlı bir yolcuyum
Sensiz ölmelerimin tadı bile yok
Sığınabileceğim bir cehennem ol bana

Lanetlemişim seni bana getirmeyen günleri
Kahroluyorum senin olmadığın cennetlerde
Yüreğim paramparça sensizliğin hasretinde
Nerelerdesin ey yokluğuna sığındığım
Seni bütün günahlarıyla içime çekiyorum
Ve sonra sesinin değmediği mevsimlerde üşüyorum
Al beni cehennemine, albeni ısıt cehenneminde

Irmaklar gibi akan gözyaşlarım yokluğunun acısında
Bilmem ardından kaç okyanusa kaynak oldular
Bense hala hangi birisini sevmekte kararsızım
Sana ait olan sen’i mi, içimde yaşayan sen’i mi?
Biliyorum, senin senden habersiz bende yaşaman bir katliam
Biliyorum, sana ait olan sende benim olmayışım da bir kabristan
Tek isteğim sendeki seni bendeki yaşayan senle bütünleştirmekti.

Nemrutlaşmış yüreğinin aşkına putları devirdim
Bir suçlu gibi sevdanın ateşinde müebbetteyim şimdi
Müebbetlik bir şekilde gelmeni beklemiştim
Gelmeliydin, gelmene de bir engel kalmamıştı zaten
Yüreğime yer edinmiş yokluğunu öldürerek gelmeliydin
Sınırları olmayan aşk devletinde yaşamalıydık durmaksızın
Oysa durmadan öldürerek beni Nemrut oluyorsun yüreğime

Çivi gibi bedenime çakılan sevdanın ateşi var içimde
Patlamaya hazır bir yanardağı gibi nöbetteler
Yokluğunda, gözlerinle terbiye etmeye çalışıyorum
Ama olmuyor, daha beter kahroluyorum ateşinde
Ama olmuyor, darmadağın oluyor hayallerim
Aklıma her düştüğünde yokluğunu kusuyorum
Ve kustuğum sevdanın lavlarında boğuluyorum

Israrlı sevdaların kim bilir kaçıncı cinayeti oldum
Kim bilir kaçıncı bedelini ödüyorum bu cinayetin
Oysaki kalbinde açabileceğin bir mezara razıydım
Olmadı, çok gördün sevdanın ölmüş bedenini
Geriye yanan yüreğimin küllenmiş inançları kalıyor
Onu da bir gün gelirsin umuduna saklıyorum
Gelmiyorsun biliyorum ama beklemekte güzel bir şey

Mağlubiyetimin bilmem kaçıncı hüznündeyim
Yine sensizim, yine darmadağınım, kimsesizim
Gözlerin yok, geriye taradığın saçların yok
Takvimlere durmadan yalan söylemenin peşindeyim
Bir gün pişman olup geri döneceğini biliyorum
Ama gel diyecek olsam da gelme sevdiğim
Çünkü sen uzakta daha güzel görünüyorsun...