Yola Adanmış Şiir-1 Şiiri - Necdet Sansar

Erimekteyim soğuk kış gecelerinde
Ruhumda acıların en büyüğü
Kalbimde ateşlerin en kutsalı
Senin için bir olmuşlar
Soğuk kış gecelerinde

Lâl oluyorum güzelliğine
Gözlerine bakıyorum
Cennete açılan iki yol gibiler
Hayat, hayat bu olsa gerek diyorum
Ama esiri oluyorum cennetin

İkiye bölünüyor yüreğim
Yarısını sende öldürüyorum
Celladımı kendimde yaşatarak
İnfazımı gerçekleştiriyorum
Ve her yerde iki kere aranıyorum
Biri kurban olarak, biri katil olarak

Fakat üzülmüyorum
Celladıma gülümsüyorum
Yarısını öldürdü yüreğimi belki
Ama yarısı yaşıyor hala bende
Sen mutlu oldukça yaşayacak
Çünkü orda seni yaşatıyorum

Korkularımdan, acılarımdan kurtulamıyorum yinede
Bir başkası mutlu edebilecek mi seni
Ben gibi yanıp tutuşacak mı acaba
Seni düşünmek için kıyacak mı uykularına
Korkularım, acılarım
İşte korkularım ve acılarım

Issız ıssız yaşamaya tahammülüm de yok
Ne olursun anla beni
Karakutularını barındırıyorum
Anla beni İnnannam
Sevmek için yaratılmışız
Ölmek için yaşamayalım

Lisan-ı halim tercüman olamıyor bana
Aciz kalıyorum seni anlatırken
Çünkü sevmişim, seviyorum
Ve bildiğin en kutsal değerler üstüne başlamışım sevmeye
Elif’le başlayan Kitabül Kerim üstüne
Yemin ederek başlamışım

Işıksız odamda seni düşünüyorum
Düşündükçe seni, aydınlanıyordu her taraf
Gözlerim kamaşıyordu, umut kokmaya başlıyordu
Ve yanı başımda duran aynaya bakmaktan korkuyorum
Olur da benden kalan yanını görürsem
Kendimi senin kadar sevmekten korkuyorum

Nisanın 16’sıydı, o günü hiç unutmam
Kaçamaklı bakışlarla başlamıştı
Kendimden bir şeyler koptuğunu hissettim
Bir yanardağın ilk kıvılcımlarıydı bunlar
Ve sonraları,
Hayata geldiğime bir pişman
Gideceğime de bin pişman oldum

Çaresizlik içinde beklemekteyim
Kutsal günahlarımı yanıma alarak
Sonu olmayan bir yolculuğa çıkıyorum
Karşında dik durduğuma da aldanma
Yaşatarak seni belki bir “elif” gibi duruyorum
Ama içimi “dal” ettin bıraktın beni
‘
Istırap çeke çeke büyütüyorum umutlarımı
Dokunulmaz kılıyorum benden kalan yanını
Sırf bu yüzdendir ölümü olmayan bir lügatım var
Bitmek bilmeyen umutlarım var
Beni benden alan sen varsın
Birde bende yaşayan sen varsın

Muhtacım sana, muhtacım sana
Muhtacım bir gülümseyişine
Susamışım, susamışım ve dudaklarım çatlamış
Bir ab-ı hayat gibi muhtacım sana
Umutlarımı bana zindan etmeden gel
Kırlangıçlar gibiyim
Dönüşü olmayan gidişlerim olur zamandan...