Yol1 Şiiri - Şule Akşit

Niyet güzel,
Hedef doğru,
Adım düzgün,
Yol bozuksa,
Yol yorar...
Düşe kalka,
Yürüyeyim dersin
Sabırla,
Bileğin burkulur,
Düşersin...
Canın yansa da kalkarsın.
Niyet güzel,
Hedef doğru,
Adım düzgün ya,
Sabırla koruk helva olur derler,
Bu da olur dersin.
Sabredersin...
Her koruğun nasibimi helva olmak,
Aklına kimse düşürmemiştir,
Düşürse de ümit edersin...
Niyet güzel,
Hedef doğru,
Adım düzgün ya,
Sonra, bileğin bir kere daha burkulur.
Bir daha, sonra bir daha.
Dizlerinin üzerine düşersin,
Canından can kopmuş olsa da,
Kimin haberi var ?
Sen güzelliksin,
Sen gayretsin
Sen bitmez neşe ,
Sonsuz yaşam kaynağı.
Herkes biter sen bitmezsin.
Senin de beşer olduğunu
Hatırlamak kimsenin işine gelmez.
Başta kendi nefsinin...
Niyet güzel
Hedef doğru
Adım düzgün olsa da
Yol önemliymiş dersin,
Yol önemli...
Yol kadar ,yol arkadaşı,
Yoldan ziyade.
Sırtında taşıyor olduğun
İyi niyetli yolcuyu fark edersin.
Biz yan yana, el ele değil miydik ?
Demeye kalmadan,
Her düştüğünde
Kendi başına kalkıp,
Tekrar onu sırtlanmanı bekleyen yol arkadaşını,
Yolun başında gözünü kör eden
O sevinç, heves ve heyecanla ,
Kendinin sırtlandığını hatırlayıverirsin...
Niyet güzel
Hedef doğru
Adım düzgün
Yol bozuk
Yol arkadaşı kör ve sağır olsa da,
Yürüyeyim dersin.
Bunca şeye niye boyun kestiğini bilmeden,
Yalnızlık korkusu,
Bir ve bütün olma hevesi,
Belki hepsi...
Sonra,
Güzel niyetten,
Doğru hedeften,
Düzgün adımdan,
Bozuk yoldan,
Mecalsiz, niyetsiz ,
Ve hatta hedefsiz yol arkadaşından ,
Vazgeçersin.
Suç yok, suçlu yok,
Ne idam sehpası , ne mahkum,
Ümitlere ,niyetlere, ihtimallere
Olur diye dört elle sarılan sensin.
Niye yaşadım, bu neyin dersi... ?
Vakit, korkularla yüzleşip,
Hayata güvenme vakti...
Kenara çıkını açar çökersin,
Peynir, ekmek , zeytin,
Boğazınla miden arasında,
Yolculuk ederken,
Boş gözler ve,
Durmuş bir zihinle,
Her türlü duygudan uzak,
Neyi beklediğini bilmeden,
Beklemeye, beklemek bile demeden,
Beklersin....
Bir çay olsa dersin,
Dil demeye alışmış...

Denizli/ 13.01.2018

Kayıt Tarihi : 13.1.2018 00:04:00