Yol - Yolcu Şiiri - Abdurrahman Özdemir

Son zamanlarda amma da moda oldu
Şu din tartışmaları.
Bana da öylesine anlamsız geliyor ki! ..
Aynı dinin ilim adamları bile
O kadar farklı fikirlere sahipler ki,
Ayrı dinleri savunuyor gibi tartışıyorlar.
Sanki başka dinleri konuşuyorlar.
Sanki farklı kitapları konuşuyorlar.
Hâşâ, sanki Allah’ları başka.
Hâlbuki din, sadece bir yoldur,
İnsanı hedefine vardırabilecek.
Ama, hedefe varan yol, tek bir tane değil ki..
Sonsuz sayıda yol vardır hedefe giden.
Bir çemberin merkezine,
Üç yüz altmış ayrı noktadan gidilebileceği gibi.
Hâl böyle iken,
Bizler, bir yolun üzerinde didişirsek böyle,
Bırak diğer yolları unutmayı,
O yol üzerinden de bir yere varamayız.
Hepimiz yolcuyuz, aynı yere giden.
Hepimizin nihaî varlık amacı bir.
Hepimizin hedefi bir.
Ama, hepimiz farklı kulvarlardan çıkarılmışız yola,
Öğreneceklerimiz orada olduğu için.
Herkesin aynı kulvarda koşması zaruri mi?
Hatta mümkün mü?

İnsanları bunun için zorlamak, horlamak doğru mu?
Onların yollarını tıkamak,
Onları, o yol üzerinde didişerek engellemek,
Onları, o yol üzerinde yok etmek doğru mu?
Bırakın, herkes kendi kulvarında koşsun.
Zaten herkes kendi kulvarında koşsa,
Bir başkasıyla çarpışamaz ki! .
Bu yollarda, şahsî menfaat umarak,
Kendi kulvarlarını terk edenler,
Yani, kendileri yoldan çıkmış olanlar,
Ancak başkalarının kulvarına geçebilirler.
Gerçekten kendini bilenler,
Gerçek din ilimcileri ise,
Herkesin varlığına ve kulvarına saygılı olup,
O kulvardaki engelleri aşmayı öğretirler
Her kulvardaki insana.
İçlerindeki cevherleri işleyerek.

15.1.1998