“Yol Yokuş, Arkası Kış” Şiiri - Celal Çetin

Özlemini duyduğun, benim evim.
Yağmur yağanda, şarkı söyler çatısı.
Yağmur bol yağmada bu sene,
Sensizlikten kurak geçiyor mevsim.

Kışın, yeşile kara bakar pencerem.
Soba tamam, çaydanlık üstünde.
Demlerim birazdan çayı,
Hayaline de doldururum bir bardak.
Camlarda buğulanır birazdan.

Dediklerin eksiği ile tamamda,
Son mısradakiler zor bu zamanda.
Meydanı verse at vermiyor.
Atı verse, hani meydan?

Belki de mutluluğa özlem,
Hayal belki bizimki.
Kadir kıymet bilen diyorsun.
Senin dediğin ikinci bahar.
Tez geçer, yol yokuş, arkası kış.

Kuşa süt nasip değilse,
Anasından,diyecektim.
Neyse gene de ümit kesmeyelim,
Mevla’dan.

(17/01/2014