Yol düşleri Şiiri - Adnan Deniz

Masmavi suların üzerinde mütemadiyen kımıldayan su damlacıkları henüz uyanamamış,sabahın loş ışıklarına kendini bırakmıştı.
Sabah mahmuru gözleriyle mavi suların üzerinden uçup giden kuşun kanatlarında sanki sabahın çiğ taneleri,beni görün nidasına çıkmıştı.
Dağlara doğru hizaya girmiş gibi dizilen ağaçlar,rüzgarın tutturduğu hışırtı temposuna
Kendisini kaptırmış mütemadiyen sallanıyordu.
Kol kola girmiş dağlar,sanki gökyüzüne göğüslerini uzatmış gökleri emziriyor gibi
Duruyor,sanki yerle gök birbirini sarmalıyordu.
Yollar sessiz çığlıklar atarak her geçen arabanın ardından el salliyor,yol kenarlarında masum masum kümelenen yayla evleri kısa bir süre de olsa terkedilmişliğin kaderini yaşıyordu.
Tek tük yollarda ve evlerin arasında görülen insanlar,sabah da olsa geleceğin kaygısını yüzlerine yansıtmış geziyordu.
Bir araç dolusu bizler,bir şehirden bir şehire
Her gün gitmenin dayanılmaz hafifliğini yaşayarak aracın sallantısına ayak uydurarak
Bu gün yine görevlere doğru gidiyorduk.