Yol yakınken gitmeli insan
Mesafeler yorar,
Hasret biriktikçe silinir birer birer
Önce, yüzün gülüşünde kaybolur.
Sonra sesin soluğuma karışır
Alması güzel, vermesi zulüm.
Bulur azizim telaş etme
Su yatağını, yolcu yolunu.
Gece gündüze kavuşur en umulmaz, dar bir vakitte.
Ve hançer tanır yarasını
Vedasız bir gidişte.
Kayıt Tarihi : 8.1.2025 23:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!