Yol Verin Karlı Dağlar Gideyim

Karlı dağlar yollarımı bağladın
Bitmeyen dertler içimi harladın
Ey rezil yoksulluk boynumu büktün
Ömrü billah, yüzümü güldürmedin

Şu ayrılık şu yoksulluk olmasaydı
Eğer aklım sılada kalmasaydı
Gelen ölüme hep güler geçerdim
Şu karlı dağlar bana yol açsaydı

Ben öyle bitkin ben öyle yorgunum
Beni bitiren zamana küskünüm
Zulmün pençesinde ömrüm tükendi
Her şeye rağmen yaşama tutkunum

Ey karlı dağlar yol verin gideyim
Baharı özledim, gülü seveyim
Ben özgürlüğe, yaşama vurgunum
Canlara can, dostlara dost diyeyim

Ey bana zalimleşen karlı dağlar
Kirpiklerime asıldı kor yaşlar
İçim-dışım yandı ben küle döndüm
Yol verin gelsin aydınlık yarınlar

Mehnet Çobanoğlu
04.01.2019
İstanbul