Yol Ver Gidem! Şiiri - Kemal Doğanay

Karşı yatan kara dağlar,
Dağlar bana yol ver gidem!
Ses verince yürek dağlar,
Dağlar bana yol ver gidem!

Demir dövülsün tavında
Kartallar tavşan avında
Kurtlar Erciye Dağı’nda,
Dağlar bana yol ver gidem!

Meclise giren çıkmıyor
Halime kimse bakmıyor
Güzeller yürek yakmıyor,
Dağlar bana yol ver gidem!

Oturdum pınar başında
Fakirlik gördüm kışında
Sevinsem de kırk yaşında,
Dağlar bana yol ver gidem!

Gözümdeki yaşlar akmaz
Yüzüme sevdiğim bakmaz
Yollarıma rehber çıkmaz,
Dağlar bana yol ver gidem!

Dağlar kara yerde kalsın
Selamı mı herkes alsın
Sevdiklerim haber salsın,
Dağlar bana yol ver gidem!

DOĞANAY’ım yanıyorum
Her sözüne kanıyorum
Güneş doğar sanıyorum,
Dağlar bana yol ver gidem!

Kemal DOĞANAY