Yol Ve Yolcu 2 Şiiri - Seyit Ahmet Cengiz

İnsan bir yolcudur, başı ve sonu belli değil
Bilmek istersen sonu, teslim ol secdeye eğil

Sür atını istersen gayen ezelden ulvidir
Kıtalar dolaş, canlar yolculuk ibretlidir

Heybeni doldurmayasın çok, lazım olanı al
Tutun bir ipe ki denizler çıksa önüne dal

Her nefes de bir adım kalır gayene gibi
Azim, sabır zaferin iki anahtarı gibi

Yolcu! özünde dosttan başkasına yer olmasın
Nereye gidersen git artık can kuşun solmasın

Sen Musa isen hızır’a kızma bildiği vardır
Sevgi hikmetle birlikte verilmiş sırlı yardır

Nice yolcular tanıdım, bırakıp da kaçtılar
Emr olunduğun gibi olanlardır kazandılar

Bir gül gibisin yolcu, yağmura da tutulursun
Korkma hemen, bil rahmetle yıkanır durulursun

Gece olunca yıldızlara bak ki pırıl pırıl
Gönlünde kutsal sevda ateşlenir ışıl ışıl

Onsuz nefes almayan yolcuysan müjde senindir
Yüzünde güllerdir açar ki cennet de senindir