Yol ve Yolcu Şiiri - Abdullah Bedeloğlu

YOL VE YOLCU
Terk et tüm vesayetçileri
Onlar her şeyi yabancılaştırıyor
Kayıp nesilleri çoğaltıyor
Vesayet işbirlikçileri
İnsanları, emeği, hiçliğe atıyor.

Kendini hiçlikten kurtarmalısın
Boşlukta havasız yaşayamazsın
Onlar riyakar saltanat tek amacı
Fedakarlıkla eritmek vermek acı
Emeğini hiçleştirip olacak hancı

Halkı birbirine kırdıran felsefe
Olmuş en iyi yüksek mertebe
Haramilik, korsanlık, ganimetle denk kefe
Çalışanı, üreteni çevirmiş merkebe
Görünce haini demişler sobe

Masumiyet günlerini hatırla
Kaderini bozdukları anları anla
Onu uçuran hain elleri hatırla
Güven, aşk dolu kalbi hatırla
Nefretlerini, yıkılanları unutma

Çürütenleri boşluğa, hiçliğe gönder
Tüm yanlışları, ilgisizliği, suçlamaları unut
Bul masumiyetin yaşandığı bir yer
Diri tutan bir yurdu mekan tut.
Burak ile uçuvermek oldu tek umut

Yaşanabilir, sürdürülebilir bir dünyada
Özgürlüğe kol, kanat olan bir diyarda
Rüyada değil, mutluluğu yaşatan bir çağda
Çileleri terk edip kurulsak bekada
Yok bu yerlerin lütfü, vuslatsız mı kalacak sevda

Abdullah Bedeloğlu