Yol ve şair Şiiri - Suleyman Zorman

Sabaha karşı çıkıyorum yola.
Kimse yok yanımda,
Ahmet telli ve soluk soluğa şiiri
bir de cebimde taş gibi duran hayat.

Bu saat, ekmeğin terle mayalandığı saat.
Elim nasırlı,
ömrüm vardiya çizelgesi.

Yol uzun,
ama yol bana sorulmaz.
Ben yürürüm.
Yürümek bana kalmış tek itiraz.

Arkamda kalan ev,
bir maaş eksik,
bir çocuk uykusu yarım.
Önümde fabrika bacası,
dumanı daha güneşten önce kalkar.

Kimseye eyvallahım yok.
Ama dizlerim bilir yükü.
Her adımda
bir gün daha eskir omurgam.

Ben susmam,
ama bağıracak gücüm de yoktur bazen.
İsyanım sessizdir,
ekmeğin kabuğunda saklı.

Sabah olur.
Gün başlar.
Ben baştan beri yorgunum.

Ve bilirim:
Bu düzen beni erken kaldırır,
ama asla doyurmaz.