YOL VE HASRET
Günlerden yol, yolculuk, hüzün,
Sevdiklerimiz geride, içimizde hüzün.
Bir yanımız buruk, bir yanımız sevinç,
Ankara’ya doğru düşledik bir sevinç.
Gurbetten çıkarken gönlümüz derin,
Radyo’da yankılanır sesimiz derin.
Güneşten keşke bir parça alıp götürebilsek,
Soğuk Ankara’da yüreklere sersek.
Bazen gitmek gerek, kaderin sesi,
Ayrılık olmalı ki bilinsin değeri.
Vedalar acıdır, kavuşmalar şen,
Her gidiş dönüşe yazılmış önceden.
Şimdi yol bizim, siz yayına devam,
Aracımızdan herkese gönülden selam.
Hasret yolları aşsın, bitsin ziyan.
THE ROAD AND HOMESICKNESS
From the days of the road, the journey, the sadness,
Our loved ones are behind, there is sadness in us.
Part of us is sad, part of us is joy,
We dreamed our way to Ankara, a joy.
Our heart is deep when leaving the expatriation,
Our voice echoes deeply on the radio.
I wish we could take a piece of the sun and take it away,
It is stupid to the hearts in cold Ankara.
Sometimes you have to go, the voice of fate,
Separation should be so that its value is known.
Goodbyes are painful, reunions are joyful,
It is written in advance for every round trip.
Now the way is ours, you continue broadcasting,
A heartfelt greeting to everyone from our vehicle.
Let the longing cross the roads, let the waste end.
Kayıt Tarihi : 4.2.2025 12:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
